Film okumaları, söyleşiler, geziler, yönetmen portreleri, film teknikleri ve daha fazlası

Sindel Kültür & Sanat Platformu

İstanbul

Türkiye

Beşiktaş

Default

BrandType

Brand

Link

Logo

Product Features

Product Feature

Title

Image

Subtitle

Faq Types

Questions

Question

Cookie Type

Cookie Content

Cookie Accept Text

Show Cookie

Navigation Position

Horizontal Alignment

Vertical Alignment

Link Type

Button Link

Button Outline

Button Rounded

Button Text Color

Button Background Color

Button Border Color

Mobile Button Text Color

Mobile Button Background Color

Mobile Button Border Color

Button Type

Title Text

Title Color

Title Weight

Title Italic

Title Font Size

Mobile Title Color

Mobile Title Weight

Mobile Font Size

Show Title Shadow

Button

Button Mobile Background Color

Button Mobile Border Color

Button Mobile Text Color

Container Type

Color

Background Color

Features Type

Feature

Text Type

Text Color

Text Font Weight

Text Italic

Column Count

Aspect Ratio Enum

Object Fit Enum

Description Position

Description Settings

Show Description

Show More Button

Cart Type

Menu Type

Shipping Policy

Description Text

Linked Text

Image Gallery Type

Image Gallery Item

Description

Has Shadow

Container Link

Position Bottom

Position Bottom Description

Container Background Color

Content Position Bottom

Animated Slider

Animated Slider Item

Mobile Image

Second Button

Video

Mobile Horizontal Alignment

Mobile Vertical Alignment

Modal Attributes Type

Has Attributes Modal

Icon

Attributes

Announcement Items

Announcement Item

Marquee Image Items

Marquee Image Item

AlignmentType

Rating

Testimonials

Testimonial

quote

writer

rating

Unlimited Features

Slider Video Item

Is Video?

[Tablet/Desktop] Video

[Mobile] Video

Texts

Text

Text Background Color

Text 2

Text 2 Background Color

Text 2 Color

Text 3

Text 3 Background Color

Text 3 Color

Image Type

Font Weight Enum

Desktop Number Of Columns

Mobile Number Of Columns

Product Tag Image

Tag Image

Image Width

Image Height

H Tag

Sindel Kültür Sanat Blog'una Hoş Geldiniz

Mehmet Sindel

Big Night - Film Okuması

Adolescence - Dizi Okuması

The Godfather Okuması - Mehmet Sindel

Hilmi Hacaloğlu

Diploma İptali ve Sonrası - Hilmi Hacaloğlu

Akan Abdula

Türkiye'nin Yetenekleri Ne İster? - Akan Abdula 

Nosferatu - Film Okuma

Mehmet Sindel & Onur Yumuk

Türkiye Sineması Tarihi 1-2 (2 Bölüm)

Sonuçlar Çağına Girerken - Akan Abdula

Armand - Film Okuması

Babygirl - Film Okuması

Mehmet Sindel & Bülent Somay

Lacan ve Sinema - Mehmet Sindel & Bülent Somay

Mehmet Sindel & Merve Güçlü

Robert De Niro Gecesi - Mehmet Sindel & Merve Güçlü

Gökçe Tuncer

Resimden Dramaya Atölyesi III - Gökçe Tuncer

Mehmet Sindel ile/gibi Film Okuma Atölyesi (10 Hafta)

2025'te Bizi Neler Bekliyor? - Akan Abdula

Chinatown - Mehmet Sindel

Chocolat - Mehmet Sindel 

Mehmet Sindel & Taner Yurttagül

Vesikalı Yarim - Mehmet Sindel - Taner Yurttagül

Al Pacino - Mehmet Sindel - Merve Güçlü

Deniz Önder

Çocuklar İçin Picasso - Deniz Önder

3 Al 2 Öde

Askıda Okuma

Bayram Kampanyası

Fassbinder Festivali

Gelecek Etkinlikler

Geçmiş Kayıtlar

<pre class=""> </pre><pre class="">Sindel Kültür Sanat Platformu</pre><pre class=""> Destek Hattı </pre><pre class=""> 0539 489 68 62 info@sindelkultursanat.com</pre><pre class=""> Fiziksel satışımız bulunmamaktadır. Destek - Hafta İçi:&nbsp;09:30 - 18:00</pre>

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 Fotoğraflarla ve filmlerle direnen bir kadının öyküsü. Çünkü zorbalar unutturmaya çabalarken, canım insanlar hiç bir şey olmamışçasına normal hayatlarına devam ederken, direnişin tek mümkün ve en erdemli yoludur hatırlamak. Unutmamak ve unutturmamak. Yenilmenin ama teslim olmamanın filmi. AINDA ESTOU AQUI (2024) I’M STILL HERE Walter Salles, "Ainda Estou Aqui" ile Brezilya’nın karanlık askeri diktatörlük yıllarını sinemanın soğuk gerçekliğiyle yüzümüze çarpıyor. Film, 1971’de askeri rejim tarafından kaçırılan ve bir daha asla geri dönmeyen eski milletvekili Rubens Paiva’nın hikâyesiyle açılıyor. Ama bu sadece bir adamın kayboluşu değil, bir ulusun vicdanının nasıl susturulduğunun hikâyesi. Faşizmin pençesi sadece siyasi muhalifleri değil, onların geride bıraktıkları ailelerini de acımasızca sıkıyor. Ve işte burada, film asıl odak noktasına ulaşıyor: Eunice Paiva. Kocası devlet tarafından yutulmuş, çocukları belirsizliğin ağırlığı altında ezilmiş, ama o boyun eğmemiş bir kadın. Eunice'nin savaşı, sadece kayıp bir adamı bulma savaşı değil. O, devlet terörünün en sinsi yüzüyle karşı karşıya: Unutturulmak. Diktatörlük, yalnızca işkence yapmaz, yalnızca öldürmez; aynı zamanda hafızayı da silmeye çalışır. Kaybedilenleri bir istatistiğe, bir rakama, bir isimden ibaret bir şeye dönüştürmek ister. Ama Eunice Paiva, bu yok etme politikasına karşı duruyor. Tek başına bir direniş hareketine dönüşüyor. Yıllarca kocasının akıbetini öğrenmek için kapıları çalıyor, inkârın ve yalanın duvarlarına çarpıyor, ama pes etmiyor. Film boyunca, Eunice’in gözlerindeki ateşi, susmayan bir adalet çığlığını izliyoruz. Salles, filmiyle sadece geçmişi anlatmıyor, bugüne de sesleniyor. 1964-1985 yılları arasında hüküm süren Brezilya askeri rejiminin yaraları hâlâ açık. Bugünün dünyasında hâlâ otoriterleşen yönetimler, hâlâ "kayıplar", hâlâ devlete karşı adalet arayışı var. Film, arşiv görüntüleriyle, Brezilya’nın susturulmuş geçmişini bugüne taşıyor ve izleyicinin gözüne sokuyor: Bunlar yaşandı. Ve eğer unutturulursa, yine yaşanacak. Eunice Paiva’nın gençliğini Fernanda Torres, yaşlılığını ise efsanevi Fernanda Montenegro canlandırıyor. Torres, Eunice’in adalet için verdiği savaşta yorulmaz, ama giderek kırılan ruhunu incelikle yansıtıyor. Montenegro ise Eunice’in yıllar içinde bir simgeye dönüşen öfkesini beden diliyle bile haykırıyor. Onun yaşlı gözlerinde yorgun bir kabulleniş yok; aksine, adalet arayışının hiç bitmediğini gösteren bir kararlılık var. "Ainda Estou Aqui" bir tarih dersi değil, bir yüzleşme. Diktatörlüklerin yalnızca tanklarla, askerlerle, işkencelerle değil, hafızayı silerek de ayakta kalmaya çalıştığını haykırıyor. Ve bu filmi izlerken şunu sormak zorundayız: Bugün kaç Eunice var? Kaç Rubens kayboldu? Kaç insanın sesi susturuldu? Walter Salles, bu filmle sadece geçmişi anlatmıyor, şu anı da anlatıyor. Çünkü faşizm yalnızca geçmişin bir hayaleti değil, hâlâ nefes alan, fırsat buldukça hortlayan bir canavar. Ve bu film, o canavara karşı yükselen bir çığlık. Selam olsun “Ben Hala Buradayım ! “ diyerek direnenlere Kumdan kaleler yapanlara, küçük köpekleri yaşatanlara Ve her şeye rağmen umudu yaşatanlara .. Her şeye rağmen gülümsemesini yaşatanlara Zira faşizme direnmenin en haysiyetli yoludur gülümsemek. Tüm Cumartesi annelerine Şili’de, Brezilya’da, Türkiye’de Ve tüm kara parçalarında Afrika&nbsp;hariç&nbsp;değil. 
 </div>
 </html>

Fotoğraflarla ve filmlerle direnen bir kadının öyküsü.

AINDA ESTOU AQUI (2024) I’M STILL HERE 

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 Saf iyilik ve katıksız kötülük arasındaki savaşı anlattın bize. Normal görünenin altındaki o çürümeyi, İnsanın kendi karanlığını anlattın bize... Ve gerçeküstü anlatımınla hakikatin örtüsünü kaldırdın bizim için Şimdi sarı yol çizgilerinin üzerinde ilerliyorsun sonsuzluğa... Dumanların ve elektriğin eşliğinde. Cüceler ve ucubeler ağlıyor arkandan. Ve tüm kırmızı perdeler kapanıyor Tüm gizemler için minnetle 🙏 Silencio! 
 </div>
 </html>

David Lynch

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 Bunca süredir izleyememiş olmam benim ayıbımdır. İlker Çatak’ın “Öğretmenler Odası “ filmi her tür övgüyü hakediyor. Filmin baskıya ve sıkışmışlığa ve çirkinliğe dair meselesini şiir gibi aktaran kadrajları ve sinematografiyi , ve kahramanın ruhunun sesini kulaklarımıza üfleyen müziği hemen baştan ayakta alkışlıyorum. Elbette bir mikrokozmos var karşımızda. Hem okul , hem de bizatihi o oda Almanya’nın ta kendisi. Artık çok kültürlü ama her zamanki gibi vahşi Almanya. Ve o odaya , karakteri ensesinden takip eden , bizi o dünyaya onun gözlerinden bakmaya davet eden “empati “ kamerasıyla bakıyoruz. Zira The White Ribbon’ın “Eva”sı Leonie Benesch’in tüyler ürpertici bir performansla canlandırdığı Carla Nowak karakteri, bu berbat dünyada varolan tek saf karakter. Özellikle kullandığım saf sözcüğünün , hele hele tarihsel bağlamda Alman toplumu için daha da belirgin olan üç farklı tanımı olduğunu atlamayalım. Saf : Ari .. yani ırkçılık anlamında Saf : Naif..neredeyse aptal anlamında ve nihayet saf : Temiz , kirlenmemiş anlamında.. İşta Carla bunca ırkçılığın ve aptallığın ortasında temiz ve kirlenmemiş kalabiliyor. Ve bunu tüm örüntüleri çözümleyebilen, anlayan zekası ve haksızlıklara karşı suskun kalmayan dirayeti ile , - hadi söyleyeyim ki - onlara “rağmen “ yapabiliyor. Zira bir Matematik hocası olarak, hem de rubik küp metaforuyla tüm analitik zekasıyla “logos” un... Ne zaman birisi linç edilmeye kalksa , - ki buna kendisi de dahil- , buna en sakin ama kararlı biçimde karşı çıkmasıyla “ethos” un.. Ve kendisine saldıran, kaşını yaran, bilgisayarını nehre fırlatıp atan öğrencisine merhametle sahip çıkarak “pathos” un vücut bulmuş hali. Ne suçu hasıraltı ediyor. Ne yargısız infaz yapıyor Ne suçluyor, ne de susuyor. Bir matematikçi filozof olan Bertrand Russel’ı , Maurice Merleau-Ponty’nin fenomenolojisine bağlayan zarif ve haysiyetli bir hat “Carla Nowak “ "Üç tutku yönlendirdi hayatımı. Sevgi açlığı , bilgi arayışı ve başkalarının acılarına yönelik dayanılmaz bir merhamet. Aşk ve bilgi göklere yükseltti ama merhamet her seferinde çekip yere indirdi beni " Bertrand Russell ‘ın matematik sınıfındaki temsilcisi... Cimnastik salonunda bedenler üzerinden bağ kurarken de Merleau Ponty’nin Filmde doludizgin at koşturuyor sevgisizlik, ahlaksızlık, riya, ırkçılık, yalancılık, öfke, sınıfsal baskı, umarsızlık. Hırsızlık. Ve kahramanlar çağı biteli çok olmuşken , İşte “Carla Nowak “ o kahraman. ve artık lanet olsun ki ihtiyacımız olan yeni kahramanlarken... O öğretmenler odasında , o okulda, Almanya’da ,Avrupa’da... Ve tüm kara parçalarında. Afrika dahil. İhtiyacımız olan o kahraman “Carla Nowak “ Ve elbette bir “ öteki” Carla Nowak. Hem bir kadın Hem bir Polonyalı Hem de okula yeni geldiği için “müttefiksiz.” Ama kötülüğe karşı yılmaz savaşında hiçbir kimliğinin arkasına sığınmayan, sadece aklı , vicdanı ve haysiyetiyle savaşan bir süper kahraman. İşte o nedenle “süper “ kahraman. Bunca kötülüğe karşı hisssettiği , gözlerinde her an gördüğümüz o haklı ve kabullenememenin şaşkın ve dehşete kapılmış öfkesini , her şeye rağmen zekasıyla süsleyip, merhametiyle servis ediyor tüm insanlığa. Ve her geçen dakika Oğuz Atay’ın Günlük’üne başlarken yazdığı gibi “Canım insanlar ! Sonunda bana bunu da yaptınız “ diye saldırırken Carla Nowak’a ; biz ona “Yeter artık bırak kaç oradan “ diye bağırırken, o kaçmıyor ve hep doğru olanı yapıyor. Ve bu doğru olma edimini ne bir menfaat beklentisiyle, ne de bir ceza korkusuyla yapıyor. Doğru olanı , doğru olduğu için yaparak gidip bir de Immanuel Kant’ı kucaklıyor sevgiyle. Ve film boyunca bizim attığımız, onun da atmasını istediğimiz çığlığı bile gidip ona o çığlığı attıran vicdansızların en affedilebilir olanlarıyla, öğrencileriyle birlike atıyor. Çığlık çığlığa ayakta alkışlıyorum İlker Çatak’ı. Sadece sinemanın değil. Bize 21.yüzyılın gerçek süperkahramanını .. Carla Nowak’ı hediye ettiği için Gözyaşlarımız , Carla’nın akıtmadığı gözyaşlarıdır. Ve İlker kardeşimi alkışlarken sevgiyle akıttıklarımdır. 
 </div>
 </html>

Öğretmenler Odası, İlker Çatak yönetmenliğinde bir eser. Mehmet Sindel'in kaleminden.

Öğretmenler Odası

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 Günün anlamına binaen.. Oslo üçlemesinin bana göre en güzel filmi. Joachim Trier Oslo, 31 Ağustos Bir şehir... Bir adam... Bir gün... “Düzelecek. Her şey daha iyi olacak. Sadece şu var ki.. düzelmeyecek“ Ama elimizde Proust var en azından. Bir boka yaramasa da... Neticede “ Proust, Proust’tur“ di mi? 2012 Istanbul Film Festivali’nde Jüri Özel Ödülü kazanmıştı. O festivalde izlemiştim. Anders ve Iselin’in gerçek hayatta evli olması ve filmde kendi isimleriyle oynamaları, yönetmenin onlardan bu kadar doğal oyunculuklar almasını kolaylaştırmış. Hatirlama, bellek, başarısızlık, düşüş, melankoli ve yıkım metaforlarıyla başlayan bir açılış sekansı. Karanlık, bilinç dışı, cinsellik ve tökezleme. Ve intihar. Aynadaki yansımasını bile yitirmiş Anders’in, bir kaç yasak ısırık aldığı elması çürürken yaşaması mümkün olamadığı için ettiği yavaş intihar. Kahramanımızın ruh haline zaman zaman, ama yerli yerinde eşlik eden titrek el kamerası. Karanlıktan aydınlığa çıkar çıkmaz, hemen aşağı yuvarlanmak. Biraz Knut Hamsun, biraz Rilke. Bol miktarda dar ve tehditkar koridor. “Her zaman mutlu insanların gerizekalı olduğunu düşünürüm.“ der Anders. Kamera ve bizim bakışımız yüzüne yaklaştıkça flulaşan, odağını kaybettiğimiz Anders. “Sadece, canım isteyince ölmek elimde olduğu için yaşıyorum: intihar fikri olmasa, kendimi çoktan öldürmüş olurdum. Hakikaten yalnız varlık, insanlar tarafından terk edilmiş olan değil, insanlar arasında acı çekendir.” demiş ya Cioran... Ölesiye mutsuzdur. Ölemez. Ama sonra ölür. Zaten herkes ölür. Anders’in sorunu ölmek değildir. Ölememektir. Ve yaşayamamak. Ölmemek ve hayatta kalmak yaşamak değildir ki. Modern bir Sisyphos’tur, lanetinden bıkmış olan.. Sırtında taşıdığı kayayı kucaklar, ölüme yürür ve lakin ölemez. Yaşayamadığı şekilde ölmelidir zira. Yersiz yurtsuzluk, kök salamama... Dünün ısrarcı varoluşu mudur daha dayanılmaz olan, yoksa bugünün yokluğu mu? Ve finale yaklaşırken Anders’in piyanoda çaldığı şarkı, çok anlamlı “Lost in Fire” Bugün 31 Ağustos. Yarın suyu boşaltacaklar. Yüzme zamanı... 
 </div>
 </html>

Oslo, 31 August

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 Nefis film “Burning“ in harika sahnesi: Miles Davis'in Louis Maille'ın yönettiği “Darağacı için Asansör“ filmi için bestelediği müzik çalar. İki film arasında çok anlamlı benzerlikler vardır: Bir aşk üçgeni. Arayıştaki bir kadın. Ve cinayet işleyen kibirli bir zengin. Bir çok müzik eleştirmeni tarafından Miles Davis'in şimdiye kadar kaydedilmiş en yalnız ve yürek burkucu trompet icrası olarak kabul edilir. Miles Davis film müziği çalışmaları sırasında filmin başrol oyuncusu Jeanne Moreau'ya aşık olmuş, bu müziği de filmde Jeanne Moreau’nun kocasını ararkenki yalnız başına yürüyüşüne eşlik eden görüntülerini izlerken doğaçlama olarak bestelemiştir. Haemi'nin doğaçlama yaptığı bu muhteşem dans için de harika bir seçimdir. Haemi müziğin ilk tınılarıyla birlikte büyülenmiş gibi ayağa kalkar. Gün batımının güzelliği karşısında dayanamaz, ayağa kalkar ve dans etmeye bağlar. Belki de sinema tarihinin en etkileyici dans sahnelerinden biridir. Büyük açlık dansıdır bu. Film boyunca kendini bulmaya çalışan, vazgeçmeden hayatın anlamını arayan tek karakterdir Haemi. Ve aynı zamanda bir danse macabre’dir. İki boktan erkek arasında, iki Kore arasında sıkışmışken bu anlam arayışı kaçınılmaz olarak sonuçsuz kalacaktır. Bedeni ölür mü muğlaktır. Ama arzusu, neşesi, hayalleri, hepsi ölecektir. Belki de bu nedenle bu kadar karanlıktadır. Eliyle, kırılgan ve taze zerafetiyle uçup giden bir kuş hareketi yapar. Bu çakılmışlıktan kurtulacak... Bütün yüklerden soyunacak... Ruhu bir kuş gibi uçup gidecek. Ve sonra kameraya bir bakış gelir Haemi’den. Bize fırlattığı bu şehvetli ve cüretkar bakış. Acaba öznel kamera mıyız, nesnel kamera mı? Bu iki erkekten birine midir, yoksa sadece bize mi? İşte bu kırılganlık, bu umutsuzluk, bu karanlık. Bu nedenle bir Danse Macabredir Haemi’nin dansı. O harika gülümsemesi yaşamı kucaklamaya yetmemiştir. O da usul gözyaşlarıyla ölümü kucaklar. Haemi kadrajdan çıkar, kamera pan yapar. Aynı Haeminin anlattığı gibi bir gün batımı izleriz... Uzaktan otomobiller havlar... Ve uzaklarda otomobiller havladığında bir kadın kadraj dışında hıçkırır. Ağaç da kendi kollarını sallayarak eşlik eder Haemi’nin dansına... 
 </div>
 </html>

Burning

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 Adım... Zebercet!.. “Gelmeseydin, ölürdüm.” Büyük yazar Yusuf Atılgan 1973 yılında Türkiye edebiyatının gözbebeği Anayurt Oteli’ni yazar. Büyük yönetmen Ömer Kavur ise “Okuduktan sonra bunu sinemaya aktarmam gerekir dediğim tek roman.” dediği bu büyük eseri sinemaya uyarlamak için 1987 yılını bekleyecek, ve bu fırsatı 12 Eylül cuntacılarına okkalı bir tokat atmak için kullanacaktır. Cunta beyleri, faşist olmalarının yanısıra kör cahil ve kıt zekalı oldukları için anlamasalar da “Kartal Demirağlarla dört baştan ördüğümüz“ anayurttur, Türkiye’dir o otel. Ve Zebercet!.. Filmin hemen başlarında caddede yol çizgilerinin üstünde gördüğümüz Zebercet. Araf’ta Zebercet. Küçük ayrıntıların tekdüze şaşmazlığında nerdeyse takıntılarla sürüklenen bir yaşamın büyük öfkesi ve büyük çaresizliğini yaşar Zebercet. Araf’ta kalmış bir adamdır. Araf’ta kalmış bir ülkedir. Saplantılı bir biçimde günlük yaşamına devam eder. Her sabah lavaboda ayaklarını yıkar ama hiç namaz kılmaz. Ne sekülerdir ne dindardır. Arada kalmış Türk modernitesidir. Kendi boş beşiğini sallar Zebercet. Terk edip gitmiş bir babanın kırık ve flu fotoğrafının gölgesinde... Ve anne rahmine olan özlem ile... Bir sahnede çırılçıplak ve karanlıkta, kameraya yani bize arkasını dönmüş kırılgan ve feminen bir Zebercet görürüz. Ve onu bizden ayıran şeyin cam değil de bir ayna olduğunu farkederiz. Bizi birbirimizden ayıran ama birleştiren bir şeydir cam. Nesnel bakmamızı sağlar. Ayna ise bizi kendimizle buluşturur. Ve işte Ömer Kavur nasıl dahiyane bir şey yapar. Zebercet aynaya bakmaktan tamamen vazgeçmiştir. Sağlıklı bir ego geliştirememiştir. Bir özyıkıma, ölüme sürüklenmiştir. Bize gelince bu pis, paslı aynada kendimizi değil Zebercet’i görürüz. Hem kendine hem de bize sırt dönmüş Zebercet’i. Ve o zaman anlarız nesnel bakmamız gerekenin ta kendimiz olduğunu... Biz Zebercet’iz. Hem de kendisine sırtını dönmüş, kendisinden kopmuş, kendisine yabancılaşmış Zebercetleriz. 
 </div>
 </html>

Mehmet Sindel'in kaleminden, Zebercet ve Anayurt Oteli.

Zebercet

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 Nuray'ın trajedisi, hor gördüğü Samet'le dost olma seçeneksizliği değil... Nuray'ın trajedisi, varoluşundan tiksindiği Samet'le seks yapma seçeneksizliği de değil... Nuray'ın esas trajedisi politik, sosyolojik ve psikolojik nedenlerle Samet'e mahkum bırakılmışlığı da değil... Hatta Nuray'ın en büyük trajedisi kendisi için çok önemli bir yakınlaşma anlamına gelen cinselliği, parçalanmış Nuray'ın sınırlarını yeniden keşfetmeye feda etme seçeneksizliği de değil... Nuray'ın en büyük trajedisi, kimsenin birbirinin gözünün yaşına bile bakmadığı bu coğrafyada kendi gözünün yaşına bakmama seçeneksizliği. 
 </div>
 </html>

Kuru Otlar Üstüne

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 Sonsuzluk ve Bir Gün. Zaman, plajda beş taş oynayan bir çocuktur. Kayıp cennetimizdir. Hiç bitmeyecekmiş kadar sonsuz umutla yaşadığımız çocukluğumuz... Bir gün gibi geçiveren ömrümüz. Ve sonsuzluğa verdiğimiz son nefesimiz... Bir pencere görünür. Azıcık açık gibi görürüz o pencereyi, çünkü mesnetsizce umut dolu olmak isteriz. Ama o kapanmakta olan bir penceredir. Bitmek üzere olan bir yaşam... İşte kameranın usulca sokulduğu o pencereden geçip, sakince bitmekte olan bir hayata tanıklık ederiz filmde. Attila İlhan’ın Banazlı İsmail’in ağzından söylediği gibi...“Usuletle ve suhuletle...” Bir çocuk uyanır ve bir yarıktan dışarı bakar... Sanki bir doğum gibidir. Ve denizci kıyafeti giyer... Oradaki aydınlık, o yarık, annemize son ana kadar dönebilme fırsatı tanıyan kapanmayan bir kapıdır da. O ana hem kendi annemiz hem doğa anadır. Odamıza sabahları giren kuş sesleri ya da tavana vuran güneş ışığıdır bizi çağıran. Martıların çığlığı ve denize girmeye davet eden arkadaşlar... Bir yaşama davettir hepsi. Arkada annemizin sesi “Hep burdayım.“ der bize, “Hep gözüm üstünüzde“ der gibi. Çocukluğumuz bizim ana yurdumuzdur. Zarif müziğe eşlik eden oyunbaz kırkırdamalar duyarız. Evde lezzet vardır, aşk vardır, şehvet vardır. Hülasa, yaşam vardır. Çocukken usulca kaçıp gitmenin heyecanı vardır. Oysa büyüyünce heyecanın bitmesidir kaçıp gitmenin sebebi... Annenin çağıran sesini duyarız. Çocukluğumuzda en çok oyun oynamayı sevdik. Ve o oyun hep yarım kalırdı. Hep annenin çağıran sesi ile biterdi. Yarım kalırdı. Zira, o oyun, annemiz bıraksa sonsuzluk ve bir gün kadar sürerdi. Fakat oyunla aramıza giren o sesi, belki de oyundan bile çok severdik. Harika bir reçelin tadı beklerdi bizi çünkü. Annenin sevgisi beklerdi. Büyüdüğümüzde ise o çağrı, kayıp cennetin çağrısı oldu hep. Ana rahmine dönme arzusunun, Ancak ölümde gerçekleşebilecek vuslatın çağrısı... Sirenler çalar bir yandan, uğursuz köpekler ulur... Filmin ne kadar sade ama güçlü bir ses evreni olduğunun farkına varırız. Oturmuş, sakince denizi seyreden kocaman kara bir köpek görürüz. Bazı büyük filmlerde hiç hesapta olmayan kara köpekler dolanır. Ve evet, her köpek eninde sonunda sahibine benzer. Yaşlıdır Alexander. Yaşlandığımızda çok şeyi kaybederiz. Onların yerine koyacağımız ne vardır? Bir yudum acı kahvenin tadı... Ağzımızda ya denizin tuzlu tadı kalır, ya kahvenin acı tadı...Ve bu sefer Alexander başlatır o harika müziği... Yanında duraduran lamba da ışık saçmaktan yorulmuş ve vaz geçmiş, boynunu eğmiştir. Şehir tam da Alexander gibi, artık kendisini limana bağlamış gemilerin ıslıklarıyla uğurlar onu. Bambaşka, yepyeni ve modern yaşamlar girer kadraja... Ve oradan uçuşan perdelerin arasında müzik cevap verir Alexander’a. Bir büyük ustanın dediği gibi birbirini tanımayan iki kişi aynı anda bambaşka yerlerde aynı müziği yapabilir ve yaşayabilir. Birbirini tanımayan ve belki de tanımak da istemeyen iki kişi de aynı müzikle konuşur birbiriyle.“Seni anlıyorum.“ demenin en sade ve en talepkar olmayan halidir belki de bu. Varoluşumuz aslında dünyayla, yani birbirimizle kurduğumuz bağlardır. O aynı ustanın da anlattığı gibi. Varoluşçu bir şeydir. Merleu Ponty’nin varoluşçu fenomenolojisi gibi. Merleau-Ponty için insan demek, "dünyayı kendi gözleriyle gören bir varlık" demektir. Yaşayan, kendi gözleriyle gören ve anlayan bir varlık. Bilmek için yanıp tutuşuruz hep. Modernitenin lanetidir biraz da bu. Ve bilmek peşinde koştukça hayal etmeyi, düşlemeyi ihmal ederiz, unuturuz. Oysa gerçekler, asla düşlerimiz kadar güzel değildir. Yalnızdır Alexander. Yalnızlığım benim sidikli kontesim! Ne kadar rezil olursak o kadar iyi... Köpeğinin tasmasını çözer Alexander. Düşlemek zihnimizin tasmasını çıkartıp koşması için özgür bırakmaktır. Artık bir sınırda yürür Alexander. Bu dünya ile öteki dünyanın sınırında. Araf’ta yürür. Hatırlar Alexander. Alexander’ın sakalındaki her beyaz telin adıdır unutamamak. Sessizlik ve kış. Bir başka büyük ustayı, en büyük ustayı hatırlarız. Onun Sessizlik filmini... Onun Kış Işığı filmini... Tanrının Sessizliği üçlemesinin iki nefis filmini. Tanrı, sessizliği ile insanoğlunu yalnız bırakmıştır. Belki ilk kez insan, Tanrı’sıyla böyle buluşur. İnsanoğlunu sessizliğe terketme eyleminin acımasız failliğinde buluşarak. Nihayetinde esasen insan, tanrısını kendi suretinde yaratmamış mıdır?&nbsp; Tek üzüntüsü Anna‘dır. Birden fazla kere de bal gibi de aşık olur insan ama... Ama tek üzüntüsü Anna’dır. Tamamlayamadığımız her şey Anna’dır. Louis Aragon’un dediği gibi mutlu aşk yoktur. Sonu mutlu biten her film, erken bitmiş bir filmdir. Ve Cemal Süreya’nın dediği gibi “her ölüm erken ölümdür." Mesele bunu bilip, şunu mu demektir? “Ama ayrıca aldığın, şu hayat. Fena değildir...Üstü kalsın...” 
 </div>
 </html>

Louis Aragon’un dediği gibi mutlu aşk yoktur. Sonu mutlu biten her film, erken bitmiş bir filmdir. Ve Cemal Süreya’nın dediği gibi “her ölüm erken ölümdür."

Sonsuzluk ve Bir Gün

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 20.yy İtalya'sının en önemli entellektüel yaratıcılarından olan Pier Paolo Pasolini, büyük bir sinema ustası olmasının yanı sıra, önemli bir şair, roman, senaryo ve oyun yazarı edebiyat ve sanat eleştirmeni siyaset düşünürü ve eylemcisi, sivil itaatsizlik ve direniş ustası, gazeteci, ressam, çevirmen, kemancı, sürati ve çevikliğiyle yıldız bir futbolcu, basketbolcu, usta bir eskrimci ve iflah olmaz bir muhalifti. Teorema, Pasolini'nin 6. Filmi... Kendisini hem bir şair hem de sinemacı olarak gören Pasolini, bu iki sanat dalını da ayrılmaz bir bütün olarak görür. Şairken gerçeğin peşinde halusinatif bir pragmatik aşkla koştuğunu söyler, sinemayı da "gerçeğin yazılı dili" olarak tanımlar. Edebiyatı dil nedeniyle milliyetçi bulduğu için reddedip, uluslarötesi bir dil olan milliyetçilik barındırmayan yeni bir dile, yani sinemaya geçer. Pasolini'nin görsel şiirinin en açık örneği de Teorema’dır. Roma'nın alt tabakalarını filme alarak isim yapan Pasolini, en büyük nefret nesnesi olan burjuvaziye cepheden saldıracağı bu filmi için sanayi burjuvazisinin kalbi olan Milano'ya gider. "Burjuvaziden bahsettiğim zaman bir sosyal sınıftan çok, gerçek ve somut bir hastalıktan bahsediyorum. Son derece bulaşıcı bir hastalıktan... Öyle ki kendisine karşı savaşan kuzeyli işçileri, güneyli göçmen işçileri, hatta kendi içinden çıkıp bu işçilerle dayanışma içinde olanları bile hasta eden bir bulaşıcılık bu. Burjuvazi, kurbanını ısırarak kendisi gibi mutsuz, çirkin, yaşamdan koparılmış, kirli, suçluluk duygusunun kucağında acı çeken agresif ve yoz bir varoluşa mahkum eden bir vampirdir." der yönetmen. Bu nefreti, ki bunda kendisi de burjuva aileden geldiği ve küçük burjuva estetizmi ve mizahıyla donanmış olduğu için bir öznefret de olduğunu itiraf etmiştir, yansıtmak için yönetmenlik stilini de değiştirir. Aileyle yabancılaştırıcı bir kurgu ve özellikle sinematografi ile tanışırız. Aileyle tanıştıktan sonra sırada misafirin geliş muştusu sahnesi vardır. Müzik kısa bir süre için pop müziğe döner. Ağır ve koruyucu villa kapısından çocuksu postacı girer. Sıçrayıp dans ederek, kanatlarını çırpan bir kuş yavrusu gibi kollarını çırparak, tam bir masumiyet temsili olarak gelir. 
 </div>
 </html>

Teorema - Pasolini

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 “Yaşamak için ne çok neden var! Balıkçı teknelerinin etrafındaki o rutin, o sıkıcı dönüp dolaşmadan başka nedenler de var yaşamak için. Cehaletimizi kırabiliriz, becerilerimizi, yeteneklerimizi ve zekamızı kullanarak kendimizi bulabilir, kendimiz olabiliriz. En önemlisi, özgür olabiliriz! Uçmayı öğrenebiliriz!“ Johnathan Livinston Seagull Üzerinden martıların uçtuğu filmdir The Return. Sadece babasının tabutuna dönüşen kayığı değil kardeşini de kıyıya çıkartır Andrei. Bitkindir ama yeni komutan odur. Kardeşini koruma kollama görevini de üslenmiştir. Artık olmayan babanın arabasının çamurluğunda huzur bulur Ivan. Arabanın kapı çarpmasına uyanmayan Ivan, Andrey'in “Papa“ demesiyle gözlerini açar. Ivan defalarca baba diye haykırır. Hem bu kadar sevgi, hem bu kadar acı tek bir kelimeye nasıl sığar. Kayık su alıp da tabuta dönerken... Ateş suya kavuşmaya koşar. Hava seyreder. Toprak seyreder. O mistik ses ile çember kapanır. Sudan gelen, suya döner. Önce Andrei’e bakarız; sonra da Andrei’in hep tutunmaya çalıştığı ama şimdi zihninden sonsuzluğa uğurladığı babanın ipine... Filmin başında ve sonunda gördüğümüz babanın kayığının ipi, çocukların bir erkek olarak yeniden doğumunun göbek bağı olur adeta. Ivan ve Andrey farklı yönlere bakar. Sonra döner Ivan ve abisiyle aynı yöne bakar. Babasızlık adamı böyle hizaya sokar işte. Babanın artık dönmeyeceğiyle de şimdi yüzleşirler. İki kardeş artık olmayan babaya bakar. Ama baba da onlara bakar. Biz de durgun bir su gibi evlatlarına bakan babaya bakarız. Boynu bükük bakarlar artık olmayan babaya... Biz de Cemal Süreyya ile bakarız Ivan ve Andrey’e... “Sizi bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu çocuklar... İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük.” Önce Andrei büyür. Sonra Ivan. Canım Andrei. Canım Ivan. Ve babanın kayığına veda edip kendi kanatlarıyla uçan bir martı..."Bir erkek ne zaman erkek olur sorusunun cevabıdır “Dönüş”: Babası öldüğü zaman. 
 </div>
 </html>

Üzerinden martıların uçtuğu filmdir The Return. 

The Return

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 Muhteşem Güzellik Sorrentino’nun çok katmanlı, çok derinlikli başyapıtı. Filmin final sekansının başında da, açılışındaki gibi Roma’yı görürüz. Parantez kapanır. Filmin iki başrolünden biridir Roma.“La Citta Eterna/Ebedi Şehir". Ve Roma’ya hayat veren Tiber nehri... Film boyunca tekrar eden su ve arınma sembolizmi devam eder. Sonra kamera masmavi bir denize keser. Jep’in film boyunca evinin tavanına bakarken hayalini gördüğü gibi. Ve Jep artık o denizde, beyazlar giymiş bir halde bir teknenin güvertesinde yolculuktadır. Düşünceli ve sakindir. Önü bir halatla kesilmiştir. Ancak plan değiştiğinde kafasının içine baktığımızda, onu özgür ve engelsiz görürüz. “Engeller de, özgürlük de bakış açısıyla alakalıdır.“ der film. Sonra, düşünceli gözleri bir deniz fenerine takılır. Fener, hem yol göstericidir, hem de koruyucu. İlk ve büyük aşkı, kayıp cenneti Elisa gibi. Paralel kurguda Scala Sancta’nın merdivenlerini sürünerek tırmanmakta olan çok yaşlı Azize’yi görürüz. Meselenin niyet, çaba ve kararlılık olduğunu anlatır bu sahne. Hayat çıkılması gereken binlerce basamaktan ibarettir. Rahibe Maria insanın yapabileceklerinin sınırına kadar gitme kapasitesini sembolize eder.Bu bağlamda Spinoza'cıdır. Doğada, bir şeyin gücü, onun kökünde yatar. O kökte saklı olan güç ortaya çıkar. Azize o yüzden sadece kök yemektedir. Kökler önemlidir. Azize tam son basamağa ulaştığında Elisa’nın yüzüne keseriz. Jep’in erişmek istediği kurtarıcısı da Elisa’dır. O aşk Jep’in baktığı fenerde yaşanmıştır. Fener o aşktır. Fenerin yanıp sönerek aydınlatan ışığı, rüzgar, mavi, yakamozlar ve dalga sesleri... Kamera bizi geçmişe götürür. İlk sevişmelerine... Ve Jep’in yüzünde onu aydınlatan Elisa’nın ışığını görürüz. Kahramanımızın önünde tırmanılacak bir başka merdiven ve bir başka kutsallık vardır. Elisa’nın ışığı olmadan çok karanlık bir hayat yolculuğu olacaktır artık. Elisa’nın hayali bile Jep’i aydınlatır. Yokluğu zifiri karanlıktır. Aşk ve ölüm. Eros ve Thanatos. Her şey bundan ibarettir. “Önce hayat vardı.Sonra onca gevezelik ve gürültünün altında kaldı.“ der film. Rahibe bir irade timsali, gururlu ve mutlu yüzü ile güçlü bir hayvan gibi yerden yükselir son basamakta. Ve varoluşçu felsefeye bağlanırız. Hayatın gelip geçiciliği ve dünyaya fırlatılmışlık. Heidegger, “Geworfenheit.” Biz dünyayla olan ilişkimizden bağımsız varolamayız ve bu ilişki de temelde bir haleti ruhiye meselesidir. Tekrar yazmaya başlar Jep. Yaşamaya başlar. Ve Jep gülümseyerek gözlerini açar. Doğarken ağlayarak doğarız. Ama yeniden doğarken gülümsemek mümkündür. Bizim için de mümkündür. Yeter ki bir fenerimiz olsun. Artık varolmayan bir feneri, içimizden yeniden doğurmamız gerekse de... Ve işte La Grande Belleza... Muhteşem güzellik, yeniden doğuşumuzdur. Mutluluk köklerimizdedir. Köklerimiz içimizdedir. Yolculuk... Yavaşça süzülmektir, ve bu muhteşem bir güzelliktir! 
 </div>
 </html>

Mehmet Sindel'in analiziyle, Muhteşem Güzellik.

The Great Beauty

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 &nbsp; Evet yağmurun bu denli şiddetli yağması, eğitimli bir bakışın umudunu yok ediyordu daha en baştan... Ama eğitimli olmak ne zaman hata yapmayı engellemişti ki. Mesela Amerikan emperyalizmine karşı siyasal islamcı faşistlerin yanında saf tutma hatasının bedelini canıyla ödeyen İran sol entelijansiyası eğitimli değil miydi? Ne olurdu ki, bu sefer yanılsak da küçük bir nane fidanında yeşertseydi umudu Mahin... Keşke bilmeseydim naneye adını veren Minthe’nin ölüler ülkesinin tanrısı Hades'in gönül verdiği nympha'nın adı olduğunu... O zaman belki insanlık düşmanı, hoyrat ve zorba devletin gözlerinden ırak, şeriatın patlak lambalarının karanlığını aydınlatacak bir umut ve sevgi ve kısa da olsa bir yaşam yeşertmek mümkün olabilirdi Mahin’le beraber o küçük arka bahçede... O zaman bir cennet bahçesi olurdu o arka bahçe... Cehennemle korkutup, sahte cennet bahçeleriyle kandıranlara inat. Keşke izlediğimiz dünyanın en devrimci Danse Macabre’sinde yeşertebilseydik umudu. “Dans edemeyeceksem eğer bu benim devrimim değildir.“ diyen Emma Goldman’a ses verip... Bunca yalnızlık, bunca karanlık, bunca bağsızlık... Ne kesif bir umutsuzluk. Yaşamdan tek beklentisi öldüğünde cesedini bulacak biriydi Faramarz’ın. Yaşamdan tek beklentisi kopkoyu yalnızlıktan uyuyamadığı gecelerde gözünü yaslanıp da kırpacağı bir omuzdu Mahin’in. En güzel pastayı yapsa da... Umudu yeşertemediyse de... Dirisini kemirmiş o kurtlara yem etmeyerek Faramarz‘ın bedenini... Saçlarının her grisini feda ettiği karanlığa, kara elbisesinin üstündeki çiçekleri feda etmeyerek haykırdı Mahin. Susarak da olsa haykırdı. Yönetmenler Maryam Moghadam ve Behtash Sanaeeha’nın “En Sevdiğim Pasta“ ile attığı uysal çığlık gibi haykırdı.&nbsp;&nbsp; 
 </div>
 </html>

Mehmet Sindel'in gözünden, "En Sevdiğim Pastam" haykırışı.

My Favourite Cake

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 <h2>Aşçı, Hırsız, Karısı ve Aşığı</h2> Mutfak bir taraftan da cehennemi bir fabrika gibidir. Ölü hayvanlar, zebanivari çıplak bedenler, detone bir ilahi… Kırmızı salonun, yani tüketimin karşısına koyduğu mutfak, yani üretim süreci, ki buna sanatsal üretim süreci de dahil, kesinlikle kutsanmaz. Onda da karanlık ve cehennemi bir yan var. Filmin sağlam Marksist bir okuması vardır. Üretimin ve tüketimin bu kadar yabancılaştığı, proleteryanın bu kadar yabancılaştırıldığı bir mekanda saflık, temizlik ve iyiliğin gerçek anlamda varolmasının ve sanatçının bağımsızlığının da imkansızlığı üzerine bir anlatıdır. Mülkiyetin abartılı bir fetişe dönüştüğü kurmaca bir dünyanın alegorisi içinde, "şey" lerin kullanım değeri ile değişim değeri arasındaki farklar yüzünden karakterlerin davranış biçimleri film boyunca değişir. Üretimin yapıldığı mekanlardan tüketimin yapıldığı mekanlara geçişler renk ve ışık değişimleriyle verilir. Peter Greenaway, kontrastı yüksek renkleri kokuşmuşluğun ve iğrençliğin normalleştildiği bir düzende salt gerçekliği seyircinin yüzüne çarpmak için gözümüze sokar. Son kertede Albert karakteri; faşist bir mülk sahibi olarak iktidarı temsil ederken, karısının aşığı toplumun muhalif kesimini temsil eder. Albert, karısının aşığı olduğunu öğrenmeden önce de adamı sürekli taciz eden ve lokantasında kitap okumaması gerektiğini söyleyen biridir. Aydınlanmaya karşı gösterilen bir mukavemettir aslında bu tepki. Georgina ise baskı altında acizleştirilen biri olarak kendisini özgür ve değerli hissettiren aşığına gitmektedir her fırsatta. Sömürü düzeninden korkan halkın çırpınış alametidir bu. Üretimden sorumlu aşçı, tabiri yerindeyse kendi çöplüğünde mülk sahibine bile taviz vermeyen biridir ve işçi sınıfını temsil etmektedir. Muhalif kesimin kanla susturulduğu sırada kendi lokantasına bir davetle çağrılan Albert, çalışanlarının bir diğer deyişle halkının devrim yaptığından habersiz olarak icabet etmektedir mülküne. Filmin son sahnesinde baskıyla susturduğu anarşist sesin kendi önüne getirilmesiyle varoluşunun kaçınılmaz sonunu yaşayacaktır. Albert ne yaparsa yapsın Richard'ı kovamaz. Çünkü üretim alanına ait değildir. Çünkü eğer Richard yani üretim olmazsa tüketime devam edemez. Bu çelişki kaçınılmaz olarak kapitalin sonunu hazırlayacaktır. Marksist ekonomik teori... Halk, İşçilerini yiyip tüketen kapitali, yani yamyamı kendi silahıyla vurur. 
 </div>
 </html>

Üretimin ve tüketimin bu kadar yabancılaştığı, proleteryanın bu kadar yabancılaştırıldığı bir mekanda saflık, temizlik ve iyiliğin gerçek anlamda varolmasının ve sanatçının bağımsızlığının da imkansızlığı üzerine bir anlatıdır.

Aşçı, Hırsız, Karısı ve Aşığı - Peter GREENAWAY

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 <h2>Emin Alper - Tepenin Ardı</h2> Emin Alper’in iyi sinema yapmak için para değil, akıl ve yürek gerektiğini dosta düşmana kanıtladığı harika ilk filmi.. Sadece 35 yaşındayken kaybettiğimiz dostu Seyfi Teoman’a adadığı “Tepenin Ardı“... İsminin aksine filmdeki herkes sürekli bayır aşağı gider. “Kızkardeşler“ de yokuş aşağı giden bir arabanın içinde ağlayan bir kız çocuğu ile açılır. Hatta araba yukarı giderken bile biz arkadan, yine yokuş aşağı bakarız. Memleket hep böyle bayır aşağı gider. Meselesi olan bir yönetmendir, ve meselesi olan filmler yapar Emin Alper. Ortam çoraktır. Dağlıktır. İçinden askerler geçer, ve ağalık benzeri mülkiyet ilişkileri hala geçerlidir. Bir memleket alegorisi gibi. İnsana ve aradaki bağlara dair bu çoraklaşmayı doğa üzerinden nefis anlatır Emin Alper. Kız kardeşler de çorak ve kayalık bir yolculukla açılır. Çoraklaşma sevdiği ve seçtiği bir metafordur. Belli ki bu çorak coğrafya ile yakın bir ilişkisi vardır. Öfke, nefret ve şiddetle parçalanan fidanlarla başlar film. Hem de point of view kamerayla bunu yapanla özdeşleşiriz. Ki sonra bunun Mehmet karakterinin bastırılmış sınıfsal öfkesi olduğunu görürüz. Dünyaya soldan bakan biridir Emin Alper. Ancak bırakın halk dalkavukluğunu, halka dair en sert ve gerçekçi eleştiriler getiren yönetmen de belki de odur. İlk filminin ilk karakterini gördüğümüzde herifin elinde silah vardır. Abluka’da Ahmet silahın gölgesinde yaşar. Son filminin son planında heriflerin elinde yine silah vardır. Tezer Özlü’nün artık zikredildiğinde insanın başını belaya sokan o meşhur lafı gelir aklımıza...“Burası bizim değil.....” diye başlayan. Oldukça düşük bir bütçe ile çekilmiş olmasına rağmen filmin ses evreni çok zengin ve kuvvetli. Bu özellikle özen gösterdiği bir alandır yönetmenin. “Kızkardeşler”i dışarıda bırakırsak erkek karakterlerin çok baskın olduğu bir sineması vardır sanki. Öte yandan ilk kadın karakterinin adı, saflık ve temizliğin simgesi Meryem, ki filmdeki erkekler sürekli onu “kirletmek “ ister. Abluka’da Kadir’in gözü hep Meral’dedir., ki Meral de (Maral,Dişi Geyik ) anlamlı bir isim ) .Kızkardeşler’de de bir Meral karakteri, hatta dişi geyik olan bir duvar halısı var.&nbsp;&nbsp; Temsillerin bunca eril olması, metinlerin patriyarkaya karşı olmasının aracıdır adeta. Savaş kaynaklı travma sonrası stres bozukluğu yaşayan karakterin adı Zafer. Bir Pirus zaferi... Yörüklerin kuzuları katledilirken, paralel Kurguda Zafer katledilen kendi kuzularına ağlıyor. Memleket kendi kuzularına ağlayıp duruyor. Tepenin Ardı filmi, çok az çekilmiş bir konuya dair, kendi kendimize kaybettiğimiz o kuzulara dair. “Biz de yörüğüz.“, “Ama onlar kötü yörük”. Küçük farklılıkların Narsisizmi.... Filmdeki yörükler basitçe bir etnisitenin alegorisi olmanın ötesinde, küçük farklılıkların narsisizmine kurban edilen her hangi bir ve tüm ötekilerdir adeta. Filmde “öteki“ hiç görünmez. Bir şeyin varlığı kadar yokluğu da anlamlıdır. Öteki yoktur da sadece bizim algımızda mıdır? Bununla direkt bağlantılı olmasa da, kadraj dışı bırakıldığını bütün büyük yönetmenler gibi çok önemser Alper. Hem etik, hem estetik, hem politik bir tercihtir. Hem de seyircinin zekasına duyulan saygı. Adamların yerde yatan Zafer’e bakış açısı.. Bir 4. Duvar ihlalidir. Başlarken Mehmet’le ve Mehmet‘in öfkesiyle, biterken Zafer’le ve onun ölüsüyle özdeşleştirir bizi. Ve “Zafer’i öldürenler işte” diyerek kendilerini ifşa eder Faik dede... Ama hemen sonra tepenin ardındaki bizi işaret eder. Hem Zafer oluruz. Hem Zafer’i öldürenler. Ancak şu detay önemli... Yaşlılar yanlış yere, gençler doğru yere bakar. Ümit vardır!.. Ve o militarist müzikle kapkaranlık bir tırmanışa geçeriz tepeye doğru...Ve bu ülkeye dair yapılmış çok dürüst ve çok cesur bir duruştur Tepenin Ardı. 
 </div>
 </html>

Bu ülkeye dair yapılmış çok dürüst ve çok cesur bir duruştur Tepenin Ardı.

Emin Alper - Tepenin Ardı

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 <h2>Apocalypse Now</h2> Willard ve Kurtz, kahraman ve ejderha olarak tapınak yıkıntısında, sefil kalabalıktan uzak, baş başadırlar. Kurtz, ölümü bir kurtuluş gibi bekleyen kurban rolünü üstlenerek, en ufak ayrıntılarına kadar planladığı bir cinayete/intihara sürükler Willard’ı... Kendi yerine geçme hakkını, iktidarını katiline devreder. Son sözleriyle Williarda kendi hastalığını bulaştırır: Horror! Horror! Bir tören sırasında yerliler bir boğayı kurban ederlerken, Willard da Albay Kurtz’ öldürür. Paralel kurgu iki ölümü eşitler. Her iki ölüm de birer ritustur. Ayindir. Bu manda Amerikan askerlerinin çalıp da havada taşıdığı, üstüne Amerika’nın malı yazdığı mandadır. Bu ritus Vietnam’ın “Bizi öldürebilirsiniz ama asla mağlup edemezsiniz“ ritusudur. Kurtz’un kendisini kurban etmesi de “Beni öldürebilirsiniz ama asla mağlup edemezsiniz“ ritusudur. Coppola hayvanı öldürmemiştir. Yerliler zaten öldürecektir, öldürmüştür. Coppola da çekmiştir. Vahşettir ancak gerçektir. Medeniyet getiren sömürgecilik mümkün müdür? Boğanın gövdesi parçalanırken, bedeni tümüyle çamura bulanmış olan Willard, elindeki kasaturayı art arda Kurtz’ün üzerine indirir. Buradaki mevzu, Tanrı katli ile onun ikamesi olan hayvan kurban etme ayinlerinin aslında birlik taşıdığıdır. Bu sekansı analiz ederken daha önceki bir sahneyi daha anımsamamız yararlı olacaktır: Kurtz’ün bölgesine gelmeden önce konakladığı Fransızlara ait bölgede birlikte olduğu kadın, Willard’a onun “hayvan ve tanrı” olduğunu söylemiştir. Bu bağlamda, emirlerini doğadan alan, bedeni çamura bulanmış bir hayvana dönüşmüş olan Willard, Kurtz’ü öldürerek bir Tanrı haline gelir. Çünkü güçten düşmüş Tanrı’yı öldüren daha genç ve güçlü kişi Tanrı’nın yerini alır.&nbsp; 
 </div>
 </html>

Apocalypse Now

<html lang="en">
 <style>.ikas-editor-v1>table,td,th{border:1px solid #e8e8eb;border-collapse:collapse;font-size:14px}.ikas-editor-v1>th,td{padding:6px 12px}.ikas-editor-v1 li{margin:8px 0 8px 16px}.ikas-editor-v1 code{display:block;white-space:pre-wrap}.ikas-editor-v1 blockquote{margin-inline-start:0;border-left:3px solid rgb(41 41 41);padding-left:23px}.ikas-editor-v1 figure{margin-inline:0;display:flex;align-items:center;justify-content:center;flex-direction:column;gap:0;width:100%}.ikas-editor-v1 img{max-width:800px;object-fit:cover;object-position:center}.ikas-editor-v1 img.img-bg{padding:1.5em!important;background:#cdd1e0!important}.ikas-editor-v1 img.img-fullwidth{width:100%!important;max-width:100%!important;margin:0 auto!important}.ikas-editor-v1 figcaption{text-align:center;padding-top:6px;word-break:break-word;font-size:12px;background:0 0;z-index:{};}.ikas-editor-v1 .embed-youtube{width:100%;height:400px}.products-container{display:flex;flex-direction:column;gap:10px}.product-block-container{margin:0 auto;cursor:pointer;flex:1;display:flex;gap:20px;padding:10px 0}.product-image{width:120px;height:120px;object-fit:cover;border-radius:4px;flex-shrink:0}.product-name{font-size:15px;font-weight:500;width:100%;margin:0 0 4px}.product-brand{font-size:13px;font-weight:400;color:#adb5bd;margin:0 0 4px}.product-discount-price,.product-price{width:fit-content;font-size:16px;font-weight:500;color:#000}.product-price{margin:6px 0 0}.product-discount-price{margin:6px 8px 0 0;text-decoration:line-through}.ikas-editor-v1 table b{font-weight:bold}.ikas-editor-v1 table i{font-style:italic}</style>
 <div class="ikas-editor-v1">
 <h2>Perfect Days ve Çiçekler</h2> Kendini saygıyla küçülten, çiçekleri sevgiyle büyüten biri. Hirayama hem özenli, hem becerikli, hem şefkatli biri... Baktığı güneşin, temizlediği cama yansıyan aksinde kendisini yaratıp orada var olan Hirayama. Sevgiyle emeğin çakıştığı noktada yaşayan Hirayama. Gereksiz yere açmadığı zarif çenesiyle pek güzel gülümseyen, gözyaşlarını bile gözleri parlayarak döken, adeta süzülerek hareket eden Hirayama... Hirayama nasıl insanların mahremiyetinden gözlerini kaçırırsa, Wim Wenders de Hirayama’nın sessiz gözyaşlarını yansımadan izletmekle yetinir bize. Yarattığı karakterine Kieslowski-vari bir şefkatle yaklaşır. O karakterin aynası olur böylece. Aynalar önemlidir. O sırada çalan Velvet Undergorund’un Pale Blue Eyes’inin sözlerindeki gibi: Sometimes I feel so happy. Sometimes I feel so sad. If I could make the world as pure. And strange as what I see. I'd put you in the mirror. Yavru çiçeği yerine koyarken parmaklarındaki özen ve şefkat... Hirayama’nın çiçeklere bakışı meditatiftir. Hirayama’nın tuvalet temizleyişi meditatiftir. Yaptığın işe benliğini , ruhunu ve kalbini katmaktır meditasyon. Ve bu özen, bu işçi tulumuna ne çok yakışır!.. “Perfect Days“ bir işçi tulumuna yazılmış en güzel ikinci şiirdir... Birincisi mi? Ve elbette ki, sevgilim, elbet, dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya, dolaşacaktır en şanlı elbisesiyle: işçi tulumuyla bu güzelim memlekette hürriyet...”Nazım Hikmet !... İşte bu da birincisidir. Hirayama’nın çok çiçeği vardır. O küçük çiçeğe ihtiyacı yoktur. Aslında o küçük çiçeğin de Hirayama’ya ihtiyacı yoktur. Sağlam bir ağacın gövdesinin altında görmüştür onu Hirayama. İhtiyaçtan mülkiyet doğar. Mülkiyet sevginin katilidir. Nazım, “Tahir ile Zühre”nin o nefis dizesinde demişti ya: "Sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı ? "Hirayama çiçeği sevmiştir. Alıp getirmiştir evine. Hem Hirayama çiçeği sevdi diye, çiçeğin de onu sevmesi şart mıdır?&nbsp;&nbsp; 
 </div>
 </html>

Kendini saygıyla küçülten, çiçekleri sevgiyle büyüten biri.

Perfect Days